Dom na krzywej łapce, skrzypi krzywa furtka.
Przed domkiem na ławce Baba Jaga smutna.
Nikt nie lubi Baby Jagi ani krztyny,
nikt do Baby nie przychodzi w odwiedziny
Nikt dzień dobry jej nie powie, gdy ją spotka,
nikt się nigdy nie zatrzyma u jej płotka.
Baba Jaga martwi się i smuci,
ja już nie chcę z wszystkimi się kłócić!
Czy są może takie czary albo zioła,
żebym miła się zrobiła i wesoła?
Joanna Papuzińska
Podobno słowo ,,wiedźma" pochodzi od słów: wiedzieć, wiedza; zatem czarownica to kobieta posiadająca wiedzę, i to wiedzę tajemną. Według wierzeń średniowiecznych, w pewne określone dni odbywały się nocne zloty czarownic, tak zwane sabaty, na szczytach gór, dokąd przybywały one na narady i zabawę, lecąc na miotłach. Czarownica rzuca uroki i czary, które wymyśla nocą w swoim domu. Musi doskonale znać się na ziołach, latać na miotle i znać na pamięć wszystkie zaklęcia. Sporządza diabelskie napoje i trucizny i czyta przyszłość z kryształowej kuli. Najsławniejsza wiedźma to Baba Jaga, zwana też Babą Jędzą.
Czarownica, czyli wiedźma, przeraża samym swym wyglądem. Stereotypowa czarownica ma zniszczony, spiczasty kapelusz, nos jak haczyk, zmierzwione włosy, czarne, podarte i pocerowane łachmany, brodawki na nosie i twarzy i paznokcie długie jak szpony. Każda profesjonalna wiedźma winna również posiadać czarnego kota, kryształową kulę, kocioł do przygotowania mikstur oraz latającą miotłę.
Właśnie czarownice były tematem zajęć, na które udałam się do PP Nr 4 i PSP Nr 1
w Kozienicach. Dzieci odtworzyły bajkę pt. „Jaś i Małgosia” braci Grimm i wysłuchały opowiadania Leszka Talko pod tym samym tytułem, a także wiersza M. Strzałkowskiej pt. „Hipermarket Stara Jędza”. Na koniec spotkania dzieci zajadały się piernikami z chatki Baby Jagi. Kolejne spotkanie w styczniu.
A.G.
